پدیده ای به نام "ناپدید شدن آدم خوب ها"

با نوشته ی یکی از بچه های وبلاگ نویس امشب یاد "آرزو"افتادم.تنها کسی بود که هرسال حوالی همین روزا دست به کار می شد برام کادوی تولد خلق کنه.با یه عملیات پنهان کارانه.یه سری کاغذ،مقوا،شعر از زبون خودش یا عکسام،چیزایی بودن که تو خلق کادوی تولدم ازشون استفاده می کرد.آخ که چه مزه ای داشتن همه ی اون هدیه هایی که از سال 88 تا 91 بهم داد.قبل از اونکه یهو ناپدید بشه،قبل اینکه بی وفا بشم.نمیدونم چی شد که دیگه حتی اتفاقی هم همدیگه رو هیچ جا ندیدیم..